การหย่าร้างไม่ได้ทำให้บุตรขาดความอบอุ่น สายสัมพันธ์แห่งครอบครัวของ ฟลุค-เกริกพล & น้อง อชิการย้ายไปย้ายมาอยู่กับ 2 ครอบครัวของพ่อและแม่ ไม่ได้เป็นปัญหาใดๆ กับเด็กน้อยหน้าใสคนนี้เลย อชิมีทุกอย่างอยู่ครบทั้งสองบ้าน พร้อมที่จะอยู่ที่ไหนก็ได้ เสื้อผ้า คอมพิวเตอร์ ข้าวของเครื่องใช้มีพร้อมหมด ใช้ชีวิตได้อย่างปกติ ไม่เคยรู้สึกขาดอะไรครับ ปัญหาของคู่เรา ไม่ใช่ว่าเกี่ยงกันเลี้ยงหรือ ไม่รู้ว่าจะส่งไปอยู่กับใครดี แต่ปัญหากลับเป็นการแย่งกันดูแล คือเราทั้งคู่พร้อมให้เวลากับบุตร

พร้อมรับผิดชอบทั้งคู่ อชิเขาได้จนเต็มไม่มีคำว่าขาดเราทั้งคู่พร้อมที่จะช่วยกันดูแลเขา มันอาจจะต่างจากบางคู่ที่เลิกราหย่าร้างแล้วกลายเป็นศัตรูกัน เจอหน้ากันไม่ได้ คุยกันไม่ได้ สำหรับผม หย่าแล้วเราก็ยังเป็นมิตรกันได้ ความสัมพันธ์ในเชิงสามีภรรยาอาจจะเปลี่ยนไป แต่บทบาทความเป็นพ่อแม่ไม่มีทางหายไปไหน การเลิกรากันมันต้องมีการผิดใจ ไม่ลงรอยกัน มีปัญหากันอยู่แล้ว ไม่งั้นก็คงไม่เลิกกันหรอก อาจจะเป็นเพราะอยากให้อีกฝ่ายเป็นอย่างที่ตนคิด พยายามเปลี่ยนอีกฝ่าย ในเมื่อมันเดินต่อไปไม่เวิร์ก

แล้วจบลงด้วยการเลิกรา ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเกลียดกันไปอีก แต่ละคนก็มีชีวิตในแบบของตัวเองที่ตนพอใจ ผมว่ามันควรจะเป็นสิ่งดีนะ หรือได้เห็นเขามีคนรักใหม่แต่งงานใหม่ เราก็ควรจะดีใจด้วย มีความสุขไปกับเขาด้วย เขาก็ยินดีที่เรามีคนที่ดีอยู่ข้างๆที่เหมาะกับเราฟลุคเอ่ยถึงข่าวการแต่งงานใหม่ ของอดีตภรรยากับคุณแบงค์ ร.อ.กฤชพล เศวตนันท์ ด้วยการแสดงความยินดีอย่างเต็มใจ ก่อนจะฝากถึงประเด็นเรื่องการหย่าร้าง ให้เราได้คิดว่า คนที่หย่ากัน มันก็ต้องผ่านการแต่งงานมาก่อน

เขาต้องเคยเป็นคนที่เรารักก่อนที่จะมาเลิกกัน แล้วทำไมเราต้องไปยึดติดด้านที่ไม่น่าจดจำของเขาละ สู้เราเก็บเอาความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กันเอาไว้ดีกว่า ชื่นชมในข้อดีของเขา เห็นเขาเป็นแม่ที่ดีของบุตรเรา เท่านี้มันก็ทำให้การเลิกรากลายเป็นการเลิกที่เป็นมิตรได้ และเราจะอยู่ร่วมกันได้ อย่างการที่เรามีบุตรนี่ เรายิ่งมีจุดมุ่งหมายเดียวกันคือเลี้ยงบุตรให้ดียิ่งต้องร่วมมือกันใหญ่ อชิเขาเข้ากับลีได้เป็นอย่างดี ซึ่งตั้งแต่ผมมีแฟนมาไม่เคยมีใครที่เข้ากับอชิไม่ได้ เขาเป็นคนที่น่ารัก และการที่ผมจะคบกับใคร

ก็ต้องดูคนที่เขาจะเข้า กับบุตรเราได้ด้วย ตั้งแต่ในช่วงจีบกันก่อนเป็นแฟนแล้ว ถ้าพามาเจอแล้วเขาเข้ากับบุตรเราไม่ได้ ผมโบกมือบ๊ายบายเลยนะปัจจัยหลักของการเลือกชีวิตคู่ของผม บุตรถือเป็นส่วนสำคัญ แต่ไม่ใช่สำคัญสุดนะ พูดกันตรงๆ จะให้บอกว่าบุตรเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดมันก็ตลกแล้ว เพราะบุตรจะอยู่กับเรามากที่สุดก็ถึงราวอายุ 18 -20 ปี เขาก็ไปมีชีวิตของเขาเองแล้ว แต่คนที่เราเลือกมาเขาต้องอยู่กับเราทั้งชีวิตปัจจัยที่สำคัญที่สุดต้องเป็นความรู้สึกของเรา แต่ความรู้สึกของบุตรก็มองข้ามไม่ได้เช่นกัน