ครั้งแรกกับการเปิดใจให้สัมภาษณ์แพรว ในวันที่ ปราง- นวลวรรณ ล่ำซำ ทายาทหนึ่งเดียวของ มาดามแป้ง จบการศึกษาทำให้เธออยากเดินทางสู่การค้นหาตัวตนและโลกใบใหญ่ รู้จักตัวตนผ่านจิตวิทยา ปรางชอบรับฟังปัญหาและเป็นที่ปรึกษาให้คนอื่น ชอบคุยแบบเปิดใจในเรื่องของความรู้สึกลึกๆที่อยู่ข้างในใจเขา เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก

ไม่ชอบคุยผ่านๆหรือคุยขำๆตลกๆกันไป ยิ่งถ้าสนิทด้วยแล้ว ปรางจะค่อนข้างเปิดใจให้ใครคนนั้น จึงรู้สึกว่าถ้านี่คือสิ่งที่ชอบ ซึ่งก็คือเรื่องของจิตวิทยา เป็นสิ่งที่จับต้องได้มีตำราที่อ่านแล้วอธิบายหลายอย่างที่เราสนใจ เพราะปรางเชื่อว่าถ้าเราเข้าใจตัวเองก็จะเข้าใจคนอื่นเข้าใจปัญหาและเหตุผลที่เขาทำอะไรต่างๆได้ง่ายขึ้น ปรางเรียนจบคณะวิทยา จากประเทศออสเตรเลีย และจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยเรียนที่จุฬาฯ สองปีครึ่ง ส่วนอีกปีครึ่งเรียนที่ออสเตรเลีย

การใช้ชีวิตที่ออสเตรเลียค่อนข้างมีอิสระ แต่ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เริ่มตั้งแต่ หาอพาร์ตเมนต์ ซักผ้า ทำอาหาร เป็นการฝึกดูแลตัวเอง เพราะปกติไม่เคยต้องทำ ตั้งแต่เกิดมาปรางไม่เคยทำอาหารทานเองเลย จึงทำไม่เป็น แต่ก็อยากลอง จึงเลือกเมนูง่ายๆ พวกสเต๊กแซลมอน ซื้อปลาจากซูเปอร์มาร์เก็ตมาย่างง่าย ๆ แค่นี้ แต่พอทานแล้วรู้สึกว่าอร่อยมาก อาจเพราะเราทำเอง จึงรู้สึกภูมิใจ ทานจนหมดเลยด้วย ปรางเป็นลูกคนเดียว พอไปอยู่ที่นั่นกับเพื่อนสนิทที่ต้องเจอหน้ากันตลอดเวลา

เช้าสายบ่ายเย็น เหมือนเป็นคู่แต่งงานเลย (หัวเราะ) ทำให้ต้องเรียนรู้ซึ่งกันและกันต้องรู้จักที่จะใจเย็น บางครั้งกลับบ้านไม่พร้อมกัน คนนี้รอคนนั้น อีกคนออกไปเรียนช้า ซึ่งถ้าจะเริ่มทะเลาะหรือเริ่มรู้สึกไม่ดี ต้องรีบเยียวยาทันที ไม่อย่างนั้นคงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ทั้งหมดนี้ทำให้ปรางได้ฝึกความอดทน รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่น และยิ่งสนิทยิ่งต้องเกรงใจกัน คือเหมือนเราโต ที่ผ่านมาอาจมีคนรู้ว่าปรางเป็นลูกแม่แป้ง แต่ก็ไม่ได้มีใครตีตราว่าเป็นลูกแม่แป้งต้องเก่งเหมือนแม่นะ

ถ้ามีคนพูดกับปรางแบบนั้น ปรางจะตอบขอบคุณเขา เพราะเราก็เป็นตัวของเราเอง และเราก็มีดีในแบบของเราเองด้วยหรือถ้าวันหนึ่งต้องรับช่วงงานต่อจากคุณแม่ ปรางก็ไม่ได้รู้สึกกดดันอะไร ยอมรับว่าคุณแม่เป็นคนเก่ง แต่ถามว่าเราจำเป็นต้องเก่งเท่าท่านไหม ในความคิดปรางคือ ถ้าเก่งเท่าคุณแม่ได้ก็ดี แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่รู้สึกเครียดอะไร เพราะเรารู้ลิมิตตัวเอง

ขอแค่ทำทุกอย่างให้เต็มที่ที่สุดก็พอใจแล้ว ตอนนี้คุณแม่เริ่มทาบทามให้ไปช่วยทำงานเหมือนกัน แต่ปรางอาจจะไม่ได้ถนัดธุรกิจขนาดนั้น ส่วนด้านที่ปรางถนัดก็เป็นสิ่งที่คนเข้าใจยาก ซึ่งการจะโน้มน้าวให้คนในครอบครัวเข้าใจงานด้านจิตวิทยา อาจต้องพิสูจน์ให้เขาเห็นว่า ถ้าเราทำแล้วจะเวิร์ค ปรางตั้งใจว่าอยากลองทำงานด้านเด็กเล็ก อาจจะเป็นครูหรือทำงานในโรงพยาบาลก็ได้