เป็นอีกคนบันเทิง ที่เจอ cv เล่นงาน สำหรับ เจี๊ยบ วัชระ ปานเอี่ยม หนึ่งในสมาชิกวงเฉลียง โดยนักร้องดังได้เปิดใจผ่านรายการต้มยำอมรินทร์ ผลิตโดย CHANGE2561 รับสภาพตกงาน 100 เปอร์เซ็นต์

วง เฉลียง ณ ตอนนั้นคือมีทิศทางเพลงที่แตกต่างจากวงอื่นๆโดยสิ้นเชิง เพราะว่าไม่ใช่เป็นนักร้องอาชีพทุกคนทำงานเรียนสถาปัตยกรรม แล้วทำดนตรีด้วยเราไม่รู้เรื่องห้องอัดก็ไปปรึกษาพี่เต๋อ ก็เลยได้ออกเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ตอนนั้นที่ทำเพลงกันออกมาคือเรียนอยู่ปี 5 พอดี ที่เรียนอยู่ด้วยกันคือ จิก ประภาส เขาเป็นคนแต่งเพลง ดี้ นิติพงษ์ แต่งเพลงแล้วก็ตัวเราเองแล้วก็เชื่อพี่เล็ก สมชายมาร่วมด้วย ชุดแรกร้องอยู่สองคนไม่มีวงดนตรีไม่มีอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จด้านการขาย เพราะแม้แต่คนในวงเองยังพูดเลยว่ามันคือเพลงอะไรไม่ต้องทำอีกแล้วนะเพลงแบบนี้

แต่ตอนนั้นก็ใช้ชื่อวง เฉลียง มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หน้าปกก็เป็นรูปวาดเป็นรูปเฉลียง หน้าคนร้องก็ไม่มี ไม่รู้เลย แต่พอออกมาเพลงดันติดอันดับคู่กับ พี่เบิร์ด เลยตอนนั้นพี่เบิร์ดเพลงติดอับดับ 1 ส่วนของเรามาอันดับสองแล้วก็ลงมาเรื่อยๆ (หัวเราะ) แล้วหลังจากนั้น 4 ปีเราถึงกลับมาทำอีกครั้ง ด้วยคุณศุ บุญเลี้ยง พี่จุ้ย เราก็ไม่ได้จะตั้งใจเป็นนักร้องอะไรกันเลย เพราะตอนนั้นเป็นพิธีกรมีอาชีพกันอยู่แล้ว แต่พอ ศุ มาถามว่าพี่เอาอีกไหมเราก็ได้เราก็ทำเพลงกัน และย้ายไปอยู่อีกค่ายที่ตอนนี้ไม่มีแล้ว คือ ค่ายครีเอเทีย ในค่ายนี้ก็มีนักร้องดังเยอะนะครับ พี่ปั่น พี่อุ้ย ในยุคนั้น เราก็ประสบความสำเร็จตอนนั้นวงก็มี 5 คนแล้ว

สไตล์การเป็นศิลปินของพี่เจี๊ยบ คือ แตกต่างจากคนอื่นมาก เพราะมีฉายาว่า ปากหมาด่าทุกคน ทำไมถึงได้มา จะบอกว่ามันไม่ได้ด่าเหรอนะ แต่ว่าพอเราขึ้นเวทีไปผู้ชมเขาก็จะตบมือให้เราเป็นการต้อนรับ แต่ก็น่าจะมีลิมิตไม่ได้ตบมือตลอดเวลา จนเราไม่มีจังหวะจะพูด หรือ แนะนำตัวเราเลยแซวเขาแบบขำๆไปเพื่อให้ได้หยุดเราจะได้พูด เพราะเราเป็นคนชอบแซวซึ่งทุกคนในวงนักดนตรี จนเราไม่รู้ว่าจะแซวใครแล้วเราเลยไปแซวแฟนๆแล้ว

สิ่งหนึ่งที่ทำให้เฉลียงยังคงอยู่จนถึงทุกวันนี้ แล้วยังมีความเท่อยู่ก็คือ ไม่ได้เป็นเพลงรักธรรมดาหรือเพลงพูดดอกไม้ชื่นชอบโลกทั่วไปแต่ในเพลงมีข้อคิดแฝงอยู่เยอะมาก : คิดทีหลังมากกว่า จริงๆทุกเพลงเกิดจากความสุขของพวกเราก่อนสนุกที่จะทำและสื่อสาร อย่างเพลง กล้วยไข่ คือเพลงกล่อมลุกตามต่างจังหวัด

แต่เพลงของวง เฉลียง เหมือนกับเป็นเพลงอินดี้ของสมัยนั้น ใช่ครับประมาณนั้นแต่ดนตรีเป็นแนวที่เก่ามากเป็นอเมริกันยุค 50 ปี ที่แล้วเป็นสวิงแจ๊ส

พี่เจี๊ยบ นับว่าเป็นอีกหนึ่งบุคคลที่ผ่านงานเบื้องหน้าเบื้อง-หลังมาเยอะแต่ทำไมตอนนี้ถึงบอกว่าตัวเองเป็นคนที่ตกงานร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะเราไปยึดอาชีพนักแสดงแล้วก็นักดนตรีถ้าเราไม่มีคอนเสิร์ตใหญ่เราก็จะไปเล่นเล็กๆตามร้านอาหารหรืออะไรที่เป็นร้านกาแฟสวนเปิดๆกินลมชมดาวอะไรก็ว่ากันไป แต่พอโควิดมาตั้งแต่ปีที่แล้วคือรายได้ที่เราเคยได้รับคือ ศูนย์บาท นั่งนิ่งๆอยู่กับบ้านซ้อมดนตรี เล่นดนตรีกันไปก็หันมาถามกันว่า ซ้อมกันไปทำไมกัน พวกเราเพื่อไว้ๆก่อน คือตกงาน 100 เปอร์เซ็นต์ ส่วนงานแสดงคือเรารับจ้างไม่ได้เสร็จ ไม่ได้ปิดกล้องเงินไม่ออก

ตอนนี้โควิดก็ยังคงอยู่และก็มาระยะยาวตั้งแต่ปีที่แล้วมาถึงตอนนี้พี่ประคองตัวยังไงที่เป็นคนตกงานร้อยเปอร์เซ็นต์ : เราก็จะมีเงินบางก้อนเงินที่เหลืออยู่บ้าง ในบางส่วนเราก็รัดเข็มขัดกันสุดๆโชคดีที่ลูกชายทำงานแล้ว แต่ก็ยังมีลูกสาวอีกคนที่ยังเรียนไม่จบตอนนี้เรียนปีสุดท้ายแล้ว ส่วนคุณแม่ก็บอกท่านว่าเก็บค่าเช่าสวนไปก่อนนะ ช่วงนี้ลูกไม่ได้เลี้ยงนะ ส่วนภรรยาเขาก็สนุกสนานกับงาน DIY แมสก์ก็เย็บ แล้วก็ทำขนมขายออนไลน์

พี่เจี๊ยบเป็นคนที่สอนลูกทั้งสองคนเลยนะว่าไม่อยากให้มีอาชีพเป็นเหมือนพ่อ เพราะเป็นอาชีพที่หิวคือยังไง : ที่บอกว่า หิว เพราะเราทำอาชีพนี้มาเราบอกได้เลยว่าเราไม่สามารถเป็นอาชีพที่อิสระตั้งว่าฉันจะทำอันนี้ตรงนี้ จัดคอนเสิร์ตแล้วมาดูมันต้องมีผู้จัด ผู้จ้างเพราะอย่างนั้นถ้าไม่มีคนจัด เราก็หิว ตอนที่ลูกจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยลูกชายเขาก็เจอว่าเขาอยากเล่นดนตรี อยากเรียนดนตรีผมก็รู้จักเพื่อนๆน้องๆที่ทำอยู่ในวงการดนตรีแล้วก็เป็นมืออาชีพเราก็เชิญเขามาที่บ้าน โอ๋ เขาก็มาเลยมาเล่าให้ฟังว่าการเป็นกีตาร์เล่นได้เงินชั่วโมงล่ะ 500 บาท แต่ลูกชายเขาก็เดินทางสายดนตรีครับ แต่เขาไปเรียนดนตรีด้านเชิงเชิงพาณิชย์เอาดนตรีไปสร้างเงิน

คลิปจาก รายการต้มยำ อมรินทร์